Ik zit in een donkere diepe put
Een put die zich langzaam vult
Met het water van mijn tranen
De mensen boven mij
Kijken op me neer
Maar steken geen hand uit
Om me te helpen
Ik schreeuw om hulp
De echo van mijn stem galmt nog na
Ik sta tot aan m’n knieën in ’t water
De mensen kijken toe
Ik smeek hen om me te helpen
Nu het nog kan
Maar mijn woorden worden niet gehoord
Nog even en het water stijgt tot
Boven mijn hoofd
Dan is de kans om te leven
Helemaal opgegeven
..De put die te diep was..
..Om mij nog te redden..
..Mijn stem die te zacht was..
..Om gehoord te worden..
..Mijn leven dat te zwak was..
..Om te blijven bestaan..