Genieten.
De kunst van het leven is het kunnen genieten van de kleine dingen.
Alles zien vanuit kinderogen, alles is mooi en alles te bezingen.
Ook een stuk onkruid kan zijn een mooie plant.
Het is maar hoe je het ziet, van welke kant.
Mooie momenten koesteren en je les leren uit de rest.
Dat heb ik geleerd en dat werkt ook het best.
Het maakt niet uit dat je jezelf soms in het diepe stort omdat je vertrouwt op je gevoel.
Ergens komt het wel weer goed en ben je een ervaring rijker, op zich al een doel.
Ook als dit eens wat minder goed uitpakt dan verwacht.
De pijn wordt door de positieve dingen dan toch weer verzacht.
Je leven voorbij laten gaan zonder deze passie, zonder risico en zonder avontuur.
Eigenlijk ben je dan al een beetje dood zonder dat je het weet en dat is pas zuur.
Het leven zelf is al een risico op zich, ook al besef je dit niet.
Je vol kunnen geven ook al is dit in een schemergebied.
Het leven is te kostbaar om lang ergens over te treuren.
Wie weet wanner je tijd komt, het zou zelfs morgen kunnen gebeuren.
Een dag niet geleefd, een dag niet genoten is een dag verloren.
Je bent er om te leven en niet om te sterven, daarvoor ben je geboren.
Leef je vol uit op wat zich ook voordoet op je pad.
Niemand neemt dit je af, het is van jou en je hebt het gehad.
Geniet dus van alles wat je doet en neem het met een korreltje zout.
Dat is het echte leven en misschien wordt je wel heel erg oud.
Kijk dan terug en zie al het mooie, voldaan en met een goed gevoel.
Als je dit ooit kunt doen dan heb je het bereikt, het ware doel.