Een dame van een dagje ouder
had "hem" op haar schouder
niemand zag hem staan
alleen zij wist van zijn bestaan
hij hielp haar en wees de weg
zo had ze nooit meer pech
ze was blij met zijn bestaan
en kon het leven verder aan
geen dag week hij van haar zij
en zij was alleen maar blij
en als ze hem wat verzocht
voelde ze een zuchtje tocht
zodat ze wist hij is er nog wel
en kom nu niet in de knel
het voelde warm, en vertrouwder
Dat beschermengeltje op haar schouder