alles is ineens zo stil
voor ons geen heden
alleen nog herinneringen
over uit het verleden
ineens was er een stop
een onverwachte overval
alles was voorbij
met een harde knal
verder geen uitleg
redenen waren er niet bij
dan ga je toch wel denken
het lag dan zeker aan mij
op zo'n moment
gaat er veel door je hoofd
onze band ging altijd zo diep
waarom werd ik daarvan beroofd
zoveel vragen
komen ineens naar boven
je zou me nooit verlaten
waarom deed je me dat beloven
was het allemaal een spel
stel ik dan niks meer voor
zoveel vragen waar ik vast
nooit een antwoord op hoor...
30-11-2004
Irdana: | Dinsdag, november 30, 2004 23:09 |
lieve keiko pijnig je hoofd niet met vragen* van het waar om en hoe* want als het een echte vrienschap geweest is komt ze eens weer naar jou toe* mocht dat echter niet zo wezen* lieve Anita dan daar over niet meer getreurd* want door echte vrienden word je niet verlaten maar opgebeurd * met liefs en een liefhebbend troost knuffeltje van mij Irdana |
|
westland: | Dinsdag, november 30, 2004 19:18 |
heel mooi neer gezet jans,ik ben ook bang dat je er geen antwoord op zal krijgen.want zo als je zegt zij heeft de stop er uit getrokken.en ben bang dat het zo blijft.je ouders. | |
sunset: | Dinsdag, november 30, 2004 18:53 |
Droef pijnlijk mooi. En o zo herkenbaar. Liefs / sunset |
|
Raira: | Dinsdag, november 30, 2004 18:26 |
Klinkt behoorlijk heftig en pijnlijk en op sommige vragen zal wel nooit een antwoord komen. hoop alleen dat je het niet bij jezelf gaat zoeken verwerken kost tijd, ik herken dat zelf heel goed, en iedere stap in je eigen richting is weer een goede stap. en op elke vraag komt op een gegeven moment een antwoord vanuit jezelf en dat is het enige waarmee je verder kunt. ik geef je maar een knuffel liefs Raira |
|
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2004 | ||
Thema's: |