in mijn innerlijke stilte,
bereikt mij toch een stem
geen stem van verlangen,willen en moeten
maar een stem van het ,Zijn,
buiten mijzelf,is er niets
de stilte in de stem spreekt
over liefde en vreugde
omgeven door licht,wat bijna tastbaar is
in het niets blijkt toch ,
de waarheid te zijn
teveel gesproken woorden
die niets zeggend zijn
daardoor tot verkeerde daden komend
laat men zichzelf verwalen ,
in het éénvoud
,,,psych,,,
Esther Sharita: | Donderdag, november 04, 2004 12:22 |
Wauw wat een mooi gedicht!! Ik wordt er stil van... Liefs mij |
|
Raira: | Donderdag, november 04, 2004 11:21 |
Dit is nog eens een mooie herkenning... beiden een gedicht over en in stilte...... de taal der stilte geeft mooie inzichten liefs Raira |
|
juffie: | Donderdag, november 04, 2004 11:16 |
Een 'wezenlijke' stilte die je mooi beschrijft. | |
Lieverdje: | Donderdag, november 04, 2004 11:16 |
Zeer schitterend gedicht! Met stilte gelezen... Liefs |
|
Jannie Hoogendam: | Donderdag, november 04, 2004 11:16 |
wauw, echt een te gek gedicht In de stilte hoor je het meest... xxx Jannie |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2004 | ||
Thema's: |