ik ben helemaal op
slaap al weken slecht
mijn hoofd spat uit elkaar
komt even teveel op mijn dakje terecht
ik kijk helemaal scheel
zo zeer doet mijn hoofd
door de pijn en steken
word je ook nog van je zicht beroofd
zoveel vragen spoken door me heen
antwoorden zijn er alleen niet
waarom dit soort dingen gebeuren
het geeft zoveel verdriet
24 uur per dag
zoveel door me heen
mijn maag draait steeds om
zou willen dat alles verdween
steeds denk ik, ben je er nog wel
elke morgen bij het opstaan
bij alles wat ik doe
en ook bij het sávonds naar bed toe gaan
zelfs de nachten geven geen rust
en gaat alles gewoon door
ik probeer gewoon door te gaan
maar verlies een beetje het spoor
mensen die nog zoveel willen doen
nog zoveel hebben om voor te leven
waarom word juist hun
zo'n ziekte in handen gegeven
angstig zit ik te wachten
wanneer krijgen we het te horen
dat de ziekte heeft gewonnen
en jij je leven bent verloren...
22-10-2004
Raira: | Vrijdag, oktober 22, 2004 20:11 |
Als ik je zo lees, dan zou ik je het liefst alle leed uit handen willen nemen, maar zo werkt het niet, ik weet als geen ander hoe je op bepaalde moment geen kant op kunt met alle gevoelens van verdriet en pijn, maar weet dat niet alles zo blijf, een makkelijk gezegde, en op dit moment misschien een waardeloze opmerking, maar eleke tegenslag heeft ook zijn keerzijde ik wens je moed en kracht sla even mijn arm warm om je heen stuur een paar stralen om te warmen hopelijk voel j |
|
westland: | Vrijdag, oktober 22, 2004 19:04 |
heel mooi geschreven jans,wij zijn het helemaal met je eens.dat is iets wat wij ons afvragen,een lief persoon als stien.je ouders. | |
lovegirl: | Vrijdag, oktober 22, 2004 17:23 |
snik word er helemaal stil van het valt allemaal niet mee hé ik geef je mijn liefde en steun en wens je sterkte toe dikke kus meis veel liefs lovegirl |
|
Black Lord: | Vrijdag, oktober 22, 2004 16:17 |
lieve anita wens je veel sterkt en kracht je blijft een bijzonder mens vecht voor je zijn ondanks al je pijn veel liefs wim black lord |
|
Teared Out: | Vrijdag, oktober 22, 2004 16:17 |
"steeds denk ik, ben je er nog wel elke morgen bij het opstaan bij alles wat ik doe en ook bij het sávonds naar bed toe gaan" Heel herkenbaar, en heel moeilijk voor jou nu.. Sterkte ermee, hoop dat je (en degene over wie het gaat?) er een beetje goed doorheen komt.. :$ Kusje. |
|
Lia : | Vrijdag, oktober 22, 2004 15:39 |
een vreselijke tijd dus... sterkte.. liefs, Lia |
|
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2004 | ||
Thema's: |