soms, ...
sterft de morgen in mijn hand,
en schrijf m’n eigen dag
zonder het gloren van de ochtend,
of de druppels vol van dauw...
soms, ...
huilt de stilte in mijn stem
en spreken woorden zonder letters,
geschreven in tranen
met verweten potloodlijn
soms, ...
hollen duizend beentjes
over alles heen,
vergeten dan de wereld,
enkel hun gedachten daar alleen.