Ik dacht dat oorlog
Gewoon iets was
Wat altijd wel zou blijven
Gewoon iets
Waar je je niet meer druk om maakt
Het blijft toch wel, en
Laat die mensen het
Dan zelf maar uitzoeken
Ik kan niet
De hele wereld helpen
Ookal zou ik het
Soms best wel willen
Het werd heel anders
Toen de oorlog ineens
Bij ons kwam, toen
De bommen niet meer thuis,
Op tv vielen
Maar twee straten
Verderop
Toen de soldaten geen namen
Op een lijst
Maar mensen werden
Geen gezichten op
Een beeldscherm, maar
Wandelend door
Onze achtertuin
En toen niet meer ik
Maar de rest van de wereld dacht
Oorlog is iets wat
Altijd wel zal blijven, iets
Waar je je niet meer druk om maakt
Toen wij
Onszelf maar moesten redden..
Wicked Soul: | Woensdag, september 01, 2004 20:27 |
Beangstigend mooi geschreven. |
|
Butterfly: | Dinsdag, augustus 31, 2004 12:59 |
wauw.. je hebt gelijk, als het dan ineens dichtbij komt is het niet zomaar meer iets op een beeldschermpje, maar wordt het toch echt aangrijpend en eng.. Mooi gedaan Liefs |
|
artemis: | Dinsdag, augustus 31, 2004 12:57 |
bommen vallen langs me heen red mij uit deze nood ik voel me zo alleen ik wil helemaal niet dood groene mannen wandelen in onze tuin geweerschoten even verderop een bom valt in een duin alsjeblieft, zorg dat dit stopt ... mooi verwoord |
|
de nifter: | Dinsdag, augustus 31, 2004 12:49 |
zo gaat het wel. teveel ellende stompt de mensen af... | |
fox_bert: | Dinsdag, augustus 31, 2004 12:41 |
yep helemaal raak dit gedicht, al moet het wel op vrijwillige basis gaan, en niet zo als de amerikanen die verplicht worden om te gaan omdat er andere perspectief is. verder echt helemaal vindt ik gedicht waar. Bert |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 31 augustus 2004 | ||
Thema's: |