Ik stond er versteld van dat ik na al die maanden nog moeite had
Om terug te gaan naar de plek waar ik altijd met je zat
En nu zit ik hier aan de waterkant
Met nog steeds jouw naam in m'n hart gebrand
Ik snap nu pas waar het fout is gegaan
Ik dacht dat het aan mij lag , maar daar lag het helemaal niet aan
Toch vindt ik het nog raar dat ik je toen zo vaak zag
En nu zit je alleen nog in mijn gedachten met een lach
Als je nog es tijd hebt in je leven
Kom dan even
Dan vergeten we even de pijn
En proberen we als twee vrienden bij elkaar te zijn