Excuses verzinnen,
Voor de zoveelste keer.
Laat me nu alleen,
Ik kan gewoon niet meer.
De dood komt dichter,
Ik wacht vol ongeduld.
Laat het niet te lang meer duren,
Ik wacht vol onschuld.
De tijd gaat trager,
De klok draait terug.
Haal me hier vandaan,
En doe het vlug.
Mijn leven is over,
Het heeft geen zin.
Wie houd ik voor de gek?
Het heeft gewoon geen zin!
Het wordt erger met de dag,
En nog steeds,
Nog steeds die fake-lach.
Ik blijf me verstoppen,
In mijn eigen schild.
Onder een waas van geluk,
Waan ik me nog steeds dat gelukkige kind.
Messen snijden,
Nog altijd even hard.
Het is gewoon niet meer te mijden,
De pijn verzacht.
Laat me niet meer leven,
Geef me nu toch op.
Houd op met me moed te willen geven.
Ik kan niet meer
En ik beloof je nu:
Ik stop!