Ter herinnering aan Trees.
Je was nog zo jong maar je lichaam zo oud
door ziekte geveld, verdwaalt in een woud
Vat op je leven dat had je niet meer
op aarde wilde je blijven maar het deed te zeer
Zwevend tussen hemel en aarde
een keuze maar van welke waarde?
Liefde mocht je ontvangen en geven
je was een lichtpunt in ieders leven
De hoop verliezen dat deed je niet
maar we verloren jou met intens verdriet
Een ieder van ons zo groot of klein
zal tijdens jouw reis aanwezig zijn
Je was verdwaald maar nu bevrijdt
een laatste zucht vervloog in de tijd
Waarheen je ook gaat na je aardse leven
moed en kracht heb je aan ons gegeven
Groot zijn mijn woorden maar klein is mijn hart
om jou los te laten maakt mij verward
Afscheid, weerzien of een herinnering aan jou
een traan, een lach, zwoele warmte en ijzige kou
Al deze woorden trachten te zeggen
dat ik dit gevoel niet uit kan leggen
We zullen je missen want je was een geweldige vrouw
alles wat ik nog kan zeggen is: Ik hou van jou
Vaarwel Trees en rust zacht
Een stralende ster in een donkere nacht
Timo
Hermans Dirk: | Woensdag, juli 14, 2004 09:36 |
mooi verwoordt | |
Glyvon: | Dinsdag, juli 06, 2004 22:46 |
Heel mooi, lieverd. Mams. |
|
sunset: | Maandag, juli 05, 2004 09:22 |
Een heel mooi IM in dichtvorm, warm voor de overgegane, helend voor de achterblijver Liefs / sunset |
|
Auteur: timodean | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2004 | ||
Thema's: |