een schemer voor mijn ogen
een waas voor mijn gezicht
een kus vanuit het duister
een streling van het licht
zacht klinkt als een fluister
een echo in de wind
aan ademloos geluister
geeft de schaduw van een kind
een vliesje om mijn leven
een zakje om mijn kern
een niks om weg te geven
een eindeloos verdriet
zacht klinkt als een fluister
een echo in de storm
een ademloos gefluister
geeft een janken zonder vorm
een kusje van mijn schaduw
een streling van mijn ziel
zacht klinkt als een fluister
de schreeuw vanuit mijn ziel
als al dat leeft ben ik
maar een kleine vorm van leven
je steunt me door dun en dik
en houdt altijd iets over om te geven
dus kom en red me
bevrijd me uit deze stilte
deze amberkleurige stilte
want de kleuren van het licht
jagen me angst aan