klaarblijkelijk geef ik alweer toe
aan mijn eigen onschuld die ik
nooit en te nimmer heb verdiend
als een zwak en ziek schaap ontkom
ik niet aan het leed dat mij elke keer
onderuit trapt hoewel ik staande blijf
verafschuwend kijk ik nu naar een
persoon die zichzelf verder en verder
toetakelt en geen hand meer grijpt
bedenkend lig ik in bed omdat het licht
mijn ogen aantast zo onwaarschijnlijk
dat er achter gordijnen vreugde zou zijn
en al neuriënd ga ik verder in A mineur
troost mijzelf met mijn lamlendigheid
en haat het feit dat ik dit zelf in de hand heb
Anne182: | Zaterdag, juni 12, 2004 21:57 |
Beter dan als je er totaal geen controle op hebt. lijkt mij zo. Mooi geschreven wel. A mineur is wel de droevige, jammer genoeg,.. |
|
Phoweyk: | Dinsdag, mei 11, 2004 17:28 |
en juist als je t zelf in de hand hebt.. kan je je zelf verzetten tot ............................................. knuffie |
|
Darkdevils-night: | Dinsdag, mei 11, 2004 16:48 |
mooi gedicht met zoveel gevoel geschreven en ook gelezen want het is me wel een beetje herkenbaar,.. prachtige woorden gevonden om je gevoel te omschrijven.. Met respect gelezen Liefs en knuffel Cora |
|
Es: | Dinsdag, mei 11, 2004 12:56 |
Treurig met een flinke dosis zelfkennis doorspekt?? Prachtig neergezet.... XXX Es |
|
de nifter: | Dinsdag, mei 11, 2004 11:41 |
----0---------- ----1---------- ----2---------- ----2---------- ----0---------- ----0---------- (ach, het is weer eens wat anders...) ----0 |
|
Green Tea: | Dinsdag, mei 11, 2004 11:41 |
Tjee meis... Triest en toch nog krachtig , *in stilte gelezen*... Liefs , |
|
Oorlam: | Dinsdag, mei 11, 2004 11:38 |
oef, zeer triestig & directer dan vorige gedichten, mooi | |
Auteur: Ninandra | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2004 | ||
Thema's: |