te laat, nu de klok waarop jij
je uren hebt vastgesteld, zijn
levensjaren niet langer kent
de omgang van ochtendland en
donker in de avond, is onderhand
meer dan verledentijd aan het raken
trek de pleisters van je ogen
want zielenzorgen slapen niet
over zomermiddagen morgen
nachtmerries blijven kil en koel
een dagdroom bestrijdend te
genezen, maar hoe lang nog
tijd kent geen grenzen meer in
jouw straks verdroogde landschap
waar je langzaam aan verdwaalt
geen haan zal ooit meer kraaien
naar een gewenst ogenblik zolang
jij in deze stikstof blijft duiken
Phoweyk: | Donderdag, april 22, 2004 20:01 |
gek ook. je woorden, overheersend, overtreffend, en overwelmend. wauw. :-) kdenk, das t waard om te melden.. |
|
promise*: | Donderdag, april 22, 2004 16:58 |
phoe! stikstofarm is zelfs geen luchtje scheppen... ;) kus! |
|
de nifter: | Woensdag, april 21, 2004 08:04 |
halloooo.... die dichtpauze heeft je geen kwaad gedaan hè? right on! | |
Quando: | Dinsdag, april 20, 2004 18:46 |
eej vet dichtje!! echt super mooi geschreven... * grote stilte hier * Liefs en Knuf, Kim |
|
Oorlam: | Dinsdag, april 20, 2004 16:23 |
ai op naar de eeuwige jachtvelden in mooie taal, vooral de eerste helft vind ik geslaagd (als ik zo vrij mag zijn:-) | |
Auteur: Ninandra | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2004 | ||
Thema's: |