ik kan het enkel nog haten
wat mij 18 jaar geleden is gegeven
wil er niet eens meer voor vechten
niet langer dromen en streven
nee, dit moment is pijnlijk
ik voel me kil en alleen
geen vreugde nu te bekennen
gevoel verborgen achter steen
ik wil nu tranen huilen
maar toch doe ik het niet
kan alleen maar afvragen
waarom toch al dit verdriet
geen dag kom ik ooit verder
blijf hangen in deze sfeer
want die komt elke keer terug
met de bedoeling dat ik ervan leer
maar hoe kan ik nou leren
als ik niet eens meer op kan staan
hoe kan ik nog blijven vechten
wetende, ik kan het niet meer aan
H. Veenstra: | Dinsdag, maart 23, 2004 22:17 |
Wanneer er alleen maar duisternis is, omdat jouw lichtje verdween. Vergeet dan dit niet. Als je het zelf niet kan, zullen anderen voor jou hun lichtje laten schijnen. |
|
Galadriëlle: | Dinsdag, maart 23, 2004 21:55 |
Kracht heb je best meis, dat weet je zelf ook wel.. Je bent niet alleen.. Je hebt niet verloren.. Je zal uiteindelijk winnaar van jezelf zijn.. Het is niet voor niets zeggen ze altijd, we zullen er wel achter komen ;-).. Dikke kus, suus |
|
Phoweyk: | Dinsdag, maart 23, 2004 20:57 |
om te leren heb je geen kracht nodig, maar je moet ervoor open staan. en als je leert, krijg je kennis om door te kunnen vechten :). niet zo simpel als dit natuurlijk, maar opgeven? daar is de mens niet voor 'gemaakt'! |
|
Auteur: bevertje | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 maart 2004 | ||
Thema's: |