heb je niemand iets te verwijten dat je fluit als duizend ketels
en dat je overstemd de achtergrondmuziek van stervende krekels
speel je spel alsof de duivel op je hielen zit, een marathon
dat de finish te ruiken is maar de driepoot de wervels krom
recht je rug en vlucht
op jou gewacht met bloemen, bossen ik sta te zwaaien de vlag
maar niemand knispert waar de krant waait zeg de man gedag
lieve meneer met zonnebril die in de winter zonnen wil, draait
neuzen in de wind de hond verhaart de pluk verjaard, aait
recht je rug en vlucht
dat het sterft als een eenzame klank zonder orkest
dat zelfs de gesmolten gletsjer dorst niet lest
zo'n droge keel ik speel voor zandduinen ensemble
dat de sahara jaloers op me zou zijn
nu het falikant mislukt het wapentuig verroest, boktor
vreet het hout het zand de mier, termiet het huis voelt schor
verdrinken in een fundament is eindeloos verloren gaan
totdat archeologen botten zien als aannemers palen slaan
nou recht je rug vlug
recht je rug en vlucht
Phoweyk: | Maandag, februari 02, 2004 20:09 |
zo sterk, oersterk, zoals je naam je al verraad ;)).. mooi, vloeiend, intens, knap gedaan. :), .. | |
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2004 | ||
Thema's: |