Ik voelde het…
Ik voelde het ontstaan…
Ik voelde het kriebelen…
Ik negeerde het.
Verboden liefde.
Het groeide, maar ik probeerde het nog steeds te ontkennen.
Ik behoorde iemand anders toe…
Ik had net beseft hoeveel hij betekende voor mij.
Maar het groeide toch.
Ik probeerde er niet aan te denken.
Verboden liefde.
Het groeide nog steeds, meer en meer.
Ik wou het je zeggen, maar kon niet,
wist niet hoe.
Het twijfelen begon.
De weegschaal ontstond.
Jij langs de ene kant, hij langs de andere kant.
De weegschaal stond nooit stil.
Mijn vermoedens werden groter en groter.
Plots overwon de ene kant het.
Jij…
Verboden liefde?
Schuldgevoelens verdronken me,
Verdrinken me nog steeds…
Slapeloze nachten, dagen vol twijfel.
Je liet het me weten.
Ik was zeker.
We voelden het beiden.
Verboden liefde?
Nu zit ik hier.
Ik droom, denk ik.
Toch niet.
Dit is de realiteit.
En ik moet een oplossing vinden.
Wij moeten een oplossing vinden?
Ik wil geen harten breken.
Maar ik sta voor een keuze.
Een touw, met een immense knoop.
Ik beheers de bijl om de knoop door te hakken.
Ik moet een keuze maken.
Ik wil niet, maar ik weet dat het moet.
Ook al kwets ik iemand anders,
anderen,
mezelf…
Maar welke?
De juiste.
Welke is de juiste?
Volg je hart.
Was het maar zo makkelijk…
Twijfels, schuldgevoelens, een hartverscheurende keuze…
Dit is liefde.
Verboden liefde?