Ik loop langsheen het kerkhof in paniek
Want hier alleen is nog plaats voor mystiek
Ik verkies de dag boven het maanlicht
En houd het niet zo nachtelijk gericht
De kerk heeft reeds veel te veel neergehaald
Uit wat ze ons eerst als waar heeft vertaald
Dus zoek ik God, hier, waar het lichaam rot
Al is het wel met angst al in mijn strot
Ik schuw zo eenzaam die donkere nacht
Omdat ik het hemelse licht verwacht
En ‘k zou er alles voor laten of doen
Uit vrees, voor het laatste oordeelsermoen
Als ik deze gedachten rein naleef
Zoals U ons de geboden voorschreef
Weet ik mij niet meer eenzaam en alleen
En voel ik U overal om mij heen