Ooit schreef ik over mijn vertrek,
over boosheid, agressie en woede.
Maar er was iets in het leven,
dat mij voor een vertrek behoedde.Ooit zat ik diep in een dal,
en huilde tranen tot een eindeloze zee.
Ik smeekte iemand om me te redden,
dacht enkel nog; neem me mee.Ooit nog niet zo heel lang geleden,
ben ik door een hel gegaan.
Heb daarbij alles en iedereen verloren,
heb geleerd om op eigen benen te staan.Ooit nog niet zo heel lang geleden,
heb ik een strijd geleverd op leven en dood.
Die strijd heb ik gewonnen,
al was mijn overwinning niet erg groot.Ooit heb ik een strijd gewonnen,
en stond er helemaal alleen voor.
Nu vrees ik soms nog het leven,
en is het soms de lafheid van mensen waar ik me aan stoor.Ooit heb ik gesmeekt om hulp,
al was mijn hulpkreet dan niet luid.
Ik heb mijn strijd alleen moeten leveren,
en nu kijk ik eindelijk weer vooruit.Nu is de dag dat ik om kijk,
en vraag me af wie ooit zijn hulp geboden heeft.
De gedachte kronkels maken me verdrietig,
en de vraag borrelt boven of iemand nog om me geeft.Nu is de dag dat ik om kijk,
en probeer af te sluiten van wat er reeds geweest is.
Eenzaam trek ik verder naar wat nog komen gaat,
een kameraad is wat ik soms nog mis.
lieverdje: | Dinsdag, oktober 14, 2003 17:46 |
mss dat k in t verleden niet heb kunnen helpen, maar dan wil ik je wel vergezellen op je reis naar de toekomst, zodat je daar niet alleen voor staat!!! liefs |
|
brinkieloontje: | Dinsdag, oktober 14, 2003 16:47 |
goed dat je het kan.. mooi geschreven.. het komt allmeaal goed.. xx ilona |
|
Auteur: Rimjam | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 14 oktober 2003 | ||
Thema's: |