Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
door jou
je was een kei in de wei
je hart was van steen
een nog nooit gebroken been
niets of niemand kon je raken
jij was niet te kraken
ik was een bloem in de groei
en stond in volle bloei
ik was de pracht in de wei
maar toen kwam het getij
de winter kwam eraan
en men blaadjes verwelkte
langzaam aan rot ik weg
en dan alles weg tot een volgende lente
de grond werd omgespit
een kei werd gebroken
een bloembol vermoord
de grond bereid
voor een nieuw begin.
Reacties op dit gedicht
naiky vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
yellow
:
Maandag, januari 29, 2007 11:13
amai. zeer speciaal geschreven.
groetjes,
Yellow
Marlies
:
Maandag, oktober 13, 2003 20:48
Dit is wel erg luguber, al vind ik het mooi geschreven, mooi verwoord.
Liefs
Over dit gedicht
Auteur:
naiky
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
13 oktober 2003
Thema's:
[Ironie]
[Liefdesverdriet]