Een vol gekleurde muur,
verzen een voor een vergaan
kleuren verzoet, verbleekt
opnieuw opgestaan.
Je vingers omgetrokken
met een potlood, de dans
van je armen ontloken
in een cirkel, in een krans.
Op een witte plek brengt hij
een stille spreuk onder
geschreven in het donker
onderaan, bij de goot.
De letters zijn minuscuul
de woorden waren groot.
Niet mijn vers dat blijft
staan en niet zal vergaan,
niet mijn kleur verzoet,
ik sta achteraan.