¨Hallo¨, zei ik tegen de vlek
in mijn verstand
die zich gestaag uitbreidde als
olie op water
Langzaam aan was mijn
hoofd meer troebel
Dan het heldere nadenken
dat zo-even nog bestond
Zoef ik door het leven
dat me vastklampt om het even
Of ik het er wel of niet mee
eens ben doet er niet toe
Of ik zin en lust heb of moe
ben van eindeloze mogelijkheden
als wirwar van straten in steden
Leg me erbij neer en zie het komen
Manana is er weer een dag
Vannacht weer tijd voor dromen