e
Verfrissende regen...
Donkere wegen...
Druppels langs wangen...
Naar warmte verlangen...
Waar zullen ze verdampen of drogen,
ook de tranen in m'n ogen?
Ook de tranen in m'n hart?
Wazig strevend naar een troost,
om te schuilen en uit te huilen,
terwijl het zomers hard zo hoost...
Dampende wegen, geurig groen gras,
een straaltje zon kwam ik tegen,
zo snel glimlachend als ik weer was...
Rennend stampend door de plassen,
alsof alles schoon is gewassen...
Verdriet weg is gespoeld,
m'n hart eindelijk getroost wordt gevoeld...
Verlicht door de zon, m'n trouwe inspiratiebron,
Spelend door de natuur verwarmt
en omarmt door die grote bol van vuur...
e
Black Feather: | Vrijdag, juni 27, 2003 12:32 |
She will never leave you... |
|
Stompie: | Dinsdag, juni 17, 2003 16:48 |
Mooi gezegd. De natuur houdt je heel. | |
Xizzgirl: | Dinsdag, juni 17, 2003 16:05 |
Echt ontzettend mooi... geweldig... *snik* |
|
Herfstkind: | Dinsdag, juni 17, 2003 15:47 |
Erg mooi zeg.. verder geen woorden voor liefs |
|
Ton Rijkers: | Dinsdag, juni 17, 2003 15:17 |
Een gevoelig...wellicht zelfs een aangrijpend gedicht met pracht van een "verrijsenis" Groetjes, Ton |
|
christina: | Dinsdag, juni 17, 2003 14:17 |
:)) een prachtig gedicht na regen komt zon liefs christa |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 17 juni 2003 | ||
Thema's: |