Dystopia
Geruis van tsunami's streelt
verkilde adem na het bestijgen van gebergten,
de door vrees vervormde handen.
Een blik doorklieft niets dan niets
en zee en zanden,
alleen onweer te bekennen in nachten
van gedachten.
Turende Zoekende Verlangende Speurende
tijdenlang en langzaam
maar allang
WAAR BEN JE???
Gevallen en nu te stelen,
herinneringen van me ontnomen
om te verenigen met velen?
Of in stofwolken van worsteling
tussen Hephaistos en De anderen
die gesteund door Chronos
de dystopia veranderen?
Vader Tijd
ik smeek dat hij mij bevrijdt.
Als Rozenvingerige Ra afdaalt
lijkt tegen zijn straling een silhouet
door de duisternis
naar achteren te dringen
VERdringen...
VERDRINGEN...
verdringen....