Ik stel een vraag,
wacht op antwoord.
Het is te moeilijk,
het blijft een antwoordloze vraag.
Ik word ouder, zoals iedereen doet.
De tijd wordt krapper..
Zonder dat ik nu eigelijk weet hoe het moet.
Ik stelde een vraag.
Wacht nog steeds op antwoord.
Ik weet nog steeds niet,
wat dat moet zijn.
De schoonheid van de aarde,
wat ik niet meer zie.
Ben verpest tot op de botten.
Mijn ik, verliest haar waarde.
Ik stelde een vraag.
Tig jaar geleden.
Het blijft een antwoordloze vraag,
"waarom lijkt het als of ik enige ben die had geleden"
Iedereen gaat door met leven, met een lach, een zucht en een kus.
Maar mijn tijd is gestopt...
De aarde heeft mij verlaten.
AL mijn gevoelens op gepropt.
Kan vadertje tijd en moeder aarde,
onterecht alleen nog maar haten.