Rode strepen in mijn been
Vormen een naam van bloed
Lars, in grote lijnen van liefde
Hij is degene waar ik nu om ween
Hoop gaf hij me vorige keer
Zoenend en knuffelend verwarmde hij mij
Liefde straalde hij uit zoveel
Toch meende hij het niet, alweer
Sneden al lang niet meer gehad
Langzaamaan zag ik de top
Nu val ik naar beneden
En weer zit ik in dat dal, dat gat
Zin heb ik nu weer in snijden
Sneden maken, bloed zien stromen
Want liefde zie ik in zijn ogen
Maar liefde met mij gaat hij steeds vermijden
Bloed, zo rood en vloeiend
Tranen, stromend tot in de diepte
Rook van mijn joint in de wind
Zoals je ziet is mijn leven niet echt boeiend...