Als ik s'morgens wakker wordt denk ik aan die muur,
als ik s'morgens wakker wordt voel ik in me een vuur....
Ik zou soms zo graag willen schreeuwen en huilen,
maar het liefste nog zou ik willen schuilen....
Ik zou zo graag de pijn willen vergeten,
maar ik ben nu op en versleten....
nee ik ben nog echt niet zo oud,
maar soms laat heel het leven mij koud.......
Niet meer wakker worden is soms mijn wens,
ja sorrie ik ben op, ik ben ook maar een mens.....
Mijn leven kent meer verdriet dan vreugde,
lachen is iets waar ik vaak naar verheugde....
Toch toon ik elke keer weer een lach,
enkel omdat huilen niet mag....
Niemand heeft in de gaten dat ik van binnenuit gil,
huilen dat is iets wat ik nu wel eens wil....
Wat nou als ik niet meer op wil staan,
is er iemand die me niet zou laten gaan??
Ik ben het vechten soms zo moe en zat,
ik zit gewoon ff in een diep gat.....
Soms vraag ik me wel eens af, is er iemand die van mij houdt,
en die vraag, juist die vraag maakt mij benauwd....
Nee het is over en voorbij,
laat me aub gaan, dan ben ik eindelijk weer blij.....
Bianca
kittyke R: | Dinsdag, april 08, 2003 13:44 |
Het is een prachtig gedicht, ik weet zelf ook dat het leven niet altijd gemakkelijk, maar er zijn een hoop mensen die achter je staan, zeker en vast, ik ken je helemaal niet, maar ik sta achter je, je mag me gerust altijd mailen. Vele groetjes kitty |
|
Auteur: Charmed...one | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 maart 2003 | ||
Thema's: |