Lieverd,
Ik heb een muur om me gebouwd,
en jarenlang niemand meer vertrouwd.
Toen verscheen jij in me leven,
en ik wilde alles voor je doen en alles geven.....
maar mijn muur is hoog en hard,
en dat mijn schat maakt mij verward.
Ik wil zo graag in je armen kunnen liggen en zeggen wat er met me is,
je in je ogen durven kijken en zeggen dat ik van je hou en je elke minuut mis.
Jij hebt mij verteld dat je me nooit meer laat gaan,
ik heb jou verteld dat ik je nooit in de kou laat staan......
Jij verteld mij hoeveel je van me houd......
en ik durf ut niet te zeggen bang dat ik je benauwd....
Verdomme waarom die onzekerheid,
terwijl jij me vaak genoeg zegt, je raakt me niet kwijt.........
Hoe kan ik nu die muur weer laten vallen,
ben ik dan zo bang om het weer te verknallen??
Schatje als er iemand is waar ik me leven mee wil delen,
dan ben jij diegene en wat de rest ervan denk kan me eigelijk niet schelen..
Voor jou zou ik me leven geven,
maar liever nog wil ik heel veel met je gaan beleven..
Dag en nacht zit je in me hoofd,
als een kaars die nooit meer dooft.
lieverd mijn liefde voor jou wordt met de dag meer,
elke seconde dat ik je mis doet me hart zeer......
Ik beloof je nu mijn trouw,
en dat is om 1 simpele rede........omdat ik zielsveel van je hou.
samen met jou durf ik aan een toekomst te gaan bouwen,
en elke dag meer van je te gaan houwen....
Toch zit ik nog steeds met die muur om me heen,
bang dat ik er over een tijdje weer sta..........alleen.
Hoe kan ik in hemelsnaam die muur afbreken,
dat is 1 ding ik zal moeten leren spreken.
Lieverd geloof me als ik zeg dat ik je vertrouw,
en ik hoop dat ik je in je snel in je ogen kan kijken om te zeggen dat ik van je hou...
Er is maar 1 ding wat ik je wil vragen,
help me om die muur kapot te slagen.....