Het is hier toch zo leuk bij jou.
Je wil nog niet vertrekken,
maar ik zeg je :,,Ga maar gauw.''
Hoe hard je ook vecht,je kan de tijd niet langer rekken.
Ik kan je geen pijn meer zien lijden,
ik wil je zo niet zien,
en het ergste is dat ik je niet kan bevrijden.
Het is genoeg,we hebben genoeg afgezien.
En dan plots sluit je je ogen
een traan rolt over mijn wang,
daar lig je:gillend maar toch onbewogen.
de gedachte dat we nu niet meer terugkunnen maakt me bang.
Ik geef je een laatste kus
er breekt iets bij mij vanbinnen
voortaan een leeg plaatsje naast mij in de bus.
we worden gescheiden,enkel in onze gedachten zijn we nog vriendinnen.
want nooit zal ik nog kunnen huilen op je schouder,
een knuffel zal ik ook niet meer kunnen geven.
ook al wordt ik nog vijftig jaar ouder,
het is voorbij:jouw mooie leven.
het is zo stil zonder jou
maar weet dat ik nog zoveel van je hou.