Telkens vraag ik me weer af
Wie mijn echt vrienden zijn
Telkens wordt ik weer getest
En dat doet regelmatig pijn
Mensen kunnen zeggen dat ze alles voor je doen
Maar er zijn er weinig die dat waarmaken
Die de grens van vriendschap goed bewaken
Jullie geven me te vaak wat verdriet
Begrijpen me van binnen gewoon echt niet
Willen er vaak ook niets van weten
Als ik probeer mijn dagelijks verdriet te vergeten
Misschien is het teveel dat ik van jullie vraag
Misschien leggen jullie de grens weer heel erg laag
Het rare is jullie lijken elkaar wel te begrijpen
Al is eerlijkheid wat jullie vaak vermijden
Van binnen voel ik me soms leeg
Ook jullie woorden en acties brengen dat soms teweeg
Waarom kunnen jullie niet begrijpen
Hoe gevoelig ik nu ben
Waarom kunnen jullie niet begrijpen
Hoeveel verdriet mijn leven nu kent
Eén moment die ik niet aan jullie heb besteden
En het lijkt alsof de normale momenten weer worden vermeden
Ik doe mijn best om er echt te zijn
Maar dat is soms moeilijk bij mensen,
die niet leven met mijn verdriet en pijn
Ik kan jullie gewoon soms niet volgen
Wat willen jullie toch van mij
Eerlijkheid is wat jullie vragen
Maar dan niet de woorden die ik gister zei
Jullie zeggen ervoor me te zijn,
maar zijn er eigenlijk nooit
Als ik over mijn vader wil praten
Is de afleiding veel te groot
Gelukkig heb ik een paar vrienden,
die er altijd voor me zijn
Dan loop ik niet steeds tegen een muur
Dan voel ik me niet zo klein
Deze mensen zijn wel heel speciaal
En daar dank ik ze voor allemaal!!!!!!!
Voor de mensen die me steunen in deze hele moeilijke en zware tijd. De mensen die ik goed ken, maar ook minder goed hebben een speciale plek in mijn hart.... Ik ben er ook voor jullie....