Gevonden na een maand van pijn.
Nooit geweten dat het zo berustend kom zijn.
Schrijven wat je voelt.
Voorkomen dat je weer de hele nacht woelt.
Je gedachten gaan latend, berustend in de woorden.
Zinnen achterlatend, op weg naar andere oorden.
Niet altijd in rijm.
Gevoelens verwoorden.
Wel immer vertellend.
Zonder uitgebreide schema's.
Altijd uitend.
Ook nu.
Zeker morgen.
Misschien zelfs in de toekomst.
We zullen het wel zien.
Wat er ook gebeurt,
ik weet dat dichten me opbeurt.
Het zorgt voor rust,
zeker als ik ben uitgeblust.
Ook gewoon om de tijd sneller te laten gaan,
ga ik dichtend er tegen aan.
Zelf als mijn hoofd er niet naar staat,
moet je weten dat ik het nooit laat.
maar och toen
Soms
Vaker
Steeds meer
Met grote stappen
Als maar groter wordend
het dichten begon, ging er een nieuwe wereld voor me open.
Die ik nooit meer wil sluiten!