nog immer
klinkt
de warmte van jouw glimlach
in mijn oren
zie ik nog
hoe je daar wachtte voor 't venster
bij mijn komst
en hoe je zwaaide
bij mijn weggaan
de wereld werd zo anders
toen jij er plotsklaps
niet meer was
mijn tranen zijn gedroogd
althans
die op mijn wangen
toch
schroeien
ze
nog wel mijn hart
maar je glimlach
die ik vasthoud
als een kostbare herinnering
klinkt
als een
warme melodie
in mijn dagelijkse fluistering
door de wind
gedragen
altijd
ben je bij me
zonder jou
geen voetstap
Willemientje