"Rode Gloed"
Copyright (c) 2007.04.12 by Werner Domroese
Soms wens ik dat ik je nimmer had ontmoet
Dan kijk ik naar de horizon
Dan zie ik een donkerrode gloed
Van de ondergaande zon
Doch iedere dag opnieuw
Raak ik meteen van slag
Iedere ochtend gebeurt het weer
Tegen de echo's van je lach
Heb ik geen verweer
Dan ben ik blij dat ik je kennen mag
Want je raakt me in het diepste van mijn ziel
Toch wenste ik dat ik je nimmer had ontmoet
En keek ik naar de horizon
Naar de donkerrode gloed
Van mijn ondergaande zon
En iedere keer wanneer ik roepen wil
Verdwijn, je doet me pijn!
Dan is het mijn hartje dat wordt gewekt
Dan wordt verdriet weer met de mantel der liefde bedekt
En wil ik alleen maar dichter bij je zijn
Het liefst wil ik mijn muze bevrijden
Als ik besef
Dat er niemand is die mij helpen kan
Bij het doven van mijn vlam
Bij het vinden van de juiste weg
Wat ik hiermee zeggen wil
Is dat jij voor mij de ware bent
Mijn anker voor de storm
Voor iedere partner de onhaalbare norm
Omdat mijn liefde voor jou geen grenzen kent
Tranen op mijn wangen
Verraden mijn verlangen
Naar een toekomst die ik met jou bouw
Dat ik van je hou
Is je wel bekend
Gelukkig word ik echter pas
Als jij dan eindelijk bij mij bent
Want ondanks alles is mijn deur nog altijd open
Soms wens ik dat ik je nimmer had ontmoet
Dan kijk ik naar de horizon
Dan zie ik een donkerrode gloed
Van de ondergaande zon
Dan had ik misschien de moed
Om te stoppen
Wat met jouw lach begon
Op het onmogelijke had ik dan niet hoeven hopen
Doch nu wilde ik slechts dat ik bij je was