Ruim vijftien jaar
werken wij met elkaar
naar jou was altijd een groot verlangen
ik zag je alleen in de wandelgangen
nooit iets gedaan met dat gevoel
dat onbestemde vlindergewoel
ineens door jouw onverwachtse woorden
die mijn hartje doorboorden
heb jij de stille plek in mijn hart verlaten
er valt ineens heel veel bij te praten
de vlinders zijn gaan vliegen
niet meer in slaap te wiegen
eigenlijk was voor mij geen kans
om te ontspringen aan deze dans
toen kwam die ene nacht
die bij mij alle onrust bracht
helaas heb jij ook geen rust gevonden
daarom heb ik je deze gedichten gezonden
ik hoop dat jij ze zal lezen
en iets van jouw verdriet zal genezen