Mijn moeder en tante en vroeger mijn oma, mijn schoonmoeder enz... hebben en hadden te maken met de erge ziekte dat dementie noemt. Jaren heb ik ook door mijn beroep veel met zo'n mensen omgegaan. Ik schrijf er ook veel over voor de liga, voor de gemeente, omdat veel mensen geen blijf weten met hun emoties, want het is hard, zeer hard!
Mama
Ik kan niet in uw hoofd kijken,
maar schijnbaar ben je gelukkig.
Je leeft in uw eigen wereld
met mooie dingen
die wij ons niet kunnen voorstellen.
Als het meezit ga je mij vertellen
over heel die fanfare die staat te spelen,
over je moeder die je mist,
al is ze meer dan 30 jaar in het hiernamaals.
Ik zou willen meestappen in je wereld,
je hand vast pakken en meewandelen
over de trap naar het onbekende.
Dan krijg ik uit het niets een klapzoen,
het doet mij smelten van emoties.
Op de een of andere manier voel je
dat ik je dochter ben!
Claire Vanfleteren ©