Tot aan de hemel reiken dunne takken
Blaadjes deinen mee onder een golf van blauwe lucht
Zon wil schaduwen op de verwarmde aarde pakken
In een hemelse rust waarin ik al dromend meevlucht
Het liefst zou ik toch als een vogel neerstrijken
Tussen bloemen naar levensadem speuren
Wolken met figuren uit verhalen vergelijken
Alles vergeten en de dingen gewoon laten gebeuren
Alsof er niets aan de hand lijkt te zijn
De tijd het besef verloren heeft
Bomen neuriënd meewiegen op een zomerzacht refrein
Van een melodie die in alle coupletten voortleeft