Als iemand met een verheven stem tegen mij praat, denk ik al "o jee die is kwaad". Ik denk dan meteen dat die boosheid mij betreft, terwijl het meestal om een ander gaat.
Voor zo'n harde stem ben ik erg bang. Het liefts kruip ik dan ver weg voor heel lang. Ik weet dat altijd bang zijn voor zo'n harde stem niet reeel is. Maar zo snel kan ik niet denken. Als ik het hoor is het meteen al mis. Er moet toch een manier bestaan om niet meteen als ik het hoor in de rol van het kleine meisje van vroeger te gaan staan? Vroeger thuis was deze angst er bij mij al. Maar toen was het wel reeel in ieder geval. De meeste angst is er ook als het om een mannen stem gaat. Het is zelfs zo dat ik die harde klank echt haat. Bij die harde stemmen komen steeds nare woorden naar boven. Woorden waar ik niet meer wil geloven. Ik hoop dat het zo ver komt dat die harde stemmen me niet meer raken. Dan kan ik me ook op dat gebied van het kleine meisje van vroeger los maken.