Grijze flarden snellen aan boomtoppen voorbij
regen en windvlagen zetten in beweging
zelfs binnenshuis gaat de onrust
en het instinct gaat mee.
De bomen zijn nog groen
zo wonderlijk eigenlijk
het doet denken aan mei
nu is het alsof ze dansen
zwieren wenden en keren als volmaakt
meegaan in wat er is.
Ik voel en spreek haar in mij: moeder
zij en de ontzagwekkende aarde
raakt en omhult dan zo diep
wat groeit naar afbraak en weer bloeit
het leven dat ze geeft.