Het zit in mijn hoofd,
Alleen maar negativiteit,
Het gaat steeds meer pijn doen,
Ik ben de touwtjes kwijt.
De controle is verdwenen,
Alle grip is ineens weg,
Ik moet nu doorzetten,
En zorgen dat ik mezelf niet omleg.
Ik ben ongelofelijk bang,
En voel me enorm alleen,
Ze helpen mij wel,
Maar waar brengt dit gevoel me heen.
Ik wil me zo graag goed voelen,
Maar het is allemaal zo hard,
Het zit gewoon niet mee,
Waarom ben eigenlijk met alle hulp gestart.
Ze zeggen geniet van de positieve dingen,
Maar hoe willen ze dat ik geniet,
Als er altijd een einde aan komt,
Een einde met dubbel zo veel verdriet.
Dan voel ik me weer slechter,
Slechter dan ooit tevoren,
Dan vraag ik mezelf weer af,
Waarom ben ik ooit geboren.
Het einde kan zo dicht bij zijn,
Ik kan er gemakkelijk een eind aan maken,
Moet ik gewoon lef hebben,
En een ader diep genoeg raken.