een dubbelleven het is niet zo dat ik de dood iedere morgen in de ogen kijk wel begeleidt hij me als trouwe toeverlaat die omstandigheden tekent kleurt waar het om gaat in rust en mijmering deelt hij de monoloog een schaduw die in verfijning de lichtintensiteit vergroot mocht hem ooit ontmoeten gelukkig in afscheid weer groeten wij leiden een dubbelleven alleen hij heeft een vriend weg te geven wil melker 07/08/2014