Zuig splinters uit de huid van mijn rug
streel wonden die messen maakten en kus
geef me rust, dip met lippen sporen na
bind het dicht, ik wil niet dat ik je mis.
Als je eens wist hoe diep voelen is,
hoe het snijdt als ik in je binnenste kijk
het steekt me nog steeds en ik teken
pijn van lijnen weefsel, je breekt me.
Ontsmet me met wat je over hebt,
wat je nog kent, nu je een ander bent
bevrijd me van gedachten en bekijk me
zie het pad dat ik niet kon ontwijken.
Geef me morgen maar, al is het even
de eerste dag van de rest van mijn leven.