een laatste
sterven
zag het water
stromen
met op de oevers
aangespoeld
restanten van
gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met
kristallen flonkering
een laatste
sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen
en
openbaarde zich mijn
vondst
de glazen torso
van een vrouw
gehavend door een
lange tocht
langs krib en
smalle bocht
ooit blies een
kunstenaar
haar inspiratievol
het leven in
straalde zij in
transparant bestaan
nog heeft zij haar
doorzichtigheid
maar glamour en
begeestering
zijn als dromen in
de tijd vergaan
wil melker
08/04/2014