Beste mede-gedichtenfreaks,
normaal gesproken plaats ik enkel gedichten in de categorie 'Humor',
en enkel daar lees ik ook jullie werk en reageer erop.
Maar deze past daar niet echt in. Voor éen keer dan ook een gedicht
in een andere rubriek. Vergeef me deze zijsprong.
TERRA PLANA
Erastosthenes zou kreunen in zijn rustplaats,
zou zich keren in zijn oud-egyptisch graf,
zou hij weten hoe zijn wereld is veranderd -
een Nijl die niet meer ongestoord meandert,
maar vergeven is van dagjesvolk, stroomaf,
dat zich dom vergaapt aan glans uit ver verleden.
En Pythagoras, die ook reeds iets vermoedde
over vorm en plaats der aarde in’t heelal,
had zijn leerschool ogenblikkelijk gesloten,
zijn stellingen in and’re vorm gegoten,
had hij weet gehad van’t geestelijk verval
waarbij al wat pracht of praal toont wordt aanbeden.
Bolle koppen, op een selfie met Charles Darwin,
apekreten, vette lijven, grove leut.
Ganse kuddes trekken langs aan groepsattracties.
Drukke vluchten, volle bussen, rijen taxi’s.
Souvenirs van plastic, traveler’s cheques, transacties.
Een familiekortingskaart voor heel de meut.
Steeds massaler, wijder, luider stroomt men uit,
almaar groter, meer omvangrijk wordt de schare.
Des te verder men als drom degenereert
- evolutie, maar helaas dan omgekeerd -,
hoe meer weinig nozel kroost men produceert.
Moge Thomas Robert Malthus ons bewaren!
Magalhães, die op zoek was
naar het sluitende bewijs,
confirmatie van een stelling,
en al maandenlang op reis
om de aarde rond te varen,
zou zijn koers hebben verlegd
richting rand der zee, de afgrond, en hij had ‘r
zich gewis van afgeworpen,
had hij alles kunnen zien;
de invasie der barbaren -
en hun koters bovendien!
‘T is een droge constatering,
zoals eerder hier gezegd:
niet slechts kléiner, nee,
de wereld wordt steeds platter.
© Vin 2017
https://plus.google.com/u/0/+LightverseVinKonings