Sterven
in onze tijd
zo eenzaam en stil
niemand om je heen
die er
over praten wil
al het leed, alle pijn
grijpt ons
naar de keel
we kijken
liever weg
het is gewoon
te veel
toch is er geen
weg terug
we raken het
nooit kwijt
niemand ontkomt
aan zijn eigen
sterfelijkheid
dus denk
af en toe aan
jouw eigen dood
misschien biedt het
troost
in tijden van nood
met de dood
op je schouder
heb je een ander
perspectief
dus wees bewust
van het einde
dan is alles
relatief