onzichtbaar in ver het was een dag waarop bloemen sneeuw bloeiden mist de aarde verschroeide met zijn intense waterkou jij onzichtbaar in ver fris stappend de verborgen gladheid trotserend om lachend je werk te doen met een warm gevoel voor jouw mensen die met ogen vol eigen wensen plezierig bezig wilden zijn je ogen deelden uit lieten handen wapperen je stem corrigeerde soms het te enthousiaste geluid uren die geluk brachten op onverwachte momenten door lieve oogcontacten op een dag naar jouw hart wil melker 22/01/2016