Bedolven. Hoe voel je jou onder het puin bedolven ruw uit je nachtrust opgewekt, Je kunt geen kant op slechts wat roepen in hoop dat iemand je ontdekt. Stof drukt door iIn beide longen. te weinig ruimte voor beweeg. Alleen in deze doodse stilte. Wat is het dan, dat ik overweeg. Zijn dit de laatste uren van mijn leven wil ik nog wel gevonden zijn. Wat zonder vrouw en al mijn kind’ren. Ik hoor wat stemmen door mijn pijn. Ik roep want toch hang ik naar ’t leven. Ik voel beweging van het puin. Men zoekt gericht licht in het duister de bovenplaat trekt men iets schuin. Diverse handen beroeren mijn lichaam bemoedigende woorden dringen in mijn oor. Bereidwillige handen trekken mij naar vrijheid Ik laat mij leiden ik ga er voor. Zonlicht slaat in mijn ogen applaus dringt in mijn gevoelen door. Ik leef men heeft mij toch gevonden maar hoe met vrouw en kinderkoor…………….. th