ijzige blikken je ogen vlamden schroeiden mijn huid verschrikt dook ik achteruit wist van je temperament maar deze explosie was voor mij ongekend er waren geen woorden waartussen emoties laveerden slechts de eruptie om te trotseren woede koelde door ijzige blikken en bevroor toen ik probeerde te schikken wij zijn het absolute nulpunt binnen gegaan waar liefde niet meer kan bestaan ooit zullen wij ontdooien wie weet gaat de lente zich na deze winter toch nog ontplooien wil melker 23/02/2015