ik ben een simpel liefdesmens
gewoon een briefje zonder einde
met warme dichterlijke woorden
versluier ik de ogen met mijn zoenen
- taal kan stof nimmer onderscheiden
ik waag mij nooit aan ‘t zwijgen
dat als een zure regen ramen wast
ik lief gewoon de avond, ook de nacht
en heb begrip voor vroege ochtenden;
zelf heb ik dat nooit in de hand
als ‘k op de keukentafel graankorrels tel
verzeker ik mij van ‘t leven
duik duizendmaal weer in dezelfde bron
waar water ‘t oppervlakte breekt
tijd zich vanzelf kastijdt in stroom
mijn hart blijft heel gevoelig voor het koude
sunset 16-01-2016