Het is niet te geloven,
Bij volle maan deed zij haar kleren aan
Als een beeld gehuld in rook
Raakte mijn hart aan de kook
Dit meisje dat ik zo mag
Verdwijnt zomaar zonder een lach
Nooit meer heb ik haar gezien
Dat is ook wel goed bedacht ik nadien
Als in een sprookje verdween ze die nacht
Nog een hele tijd heb ik op haar gewacht
Toen hoorde ik ergens in de lucht
Een engeltje met een diepe zucht