voor haar is het zo moeilijk te accepteren dat dat haar dochter al een volwassen vrouw is en op der zelf is gaan wonen. Moeder ziet haar dochter nog als mama's kleine meisje. papa kwam thuis vlak na dat zij vrouw had gekookt en de tafel had gedekt. hij vroeg aan zijn vrouw of zij bezoek verwachte zijn vrouw keek blij en reageerde heel lief "nee hoezo lieverd!?" vader zei "je hebt een bord te veel op tafel gezet" ze keek naar de tafel en zei "Ja ik zie het ik was heel even vergeten dat onze dochter al het huis uit is" vader zei "geef niet schat mij zou het ook kunnen overkomen" zijn vrouw zei"Het gaat toch zo snel mijn kleine meid woont al op der zelf" dochter belde en vroeg aan haar ouders hoe het met hun ging moeder reageerde ontroerend "Het gaat goed schat en met jou in je nieuwe huis is het nog wennen?" dochter zei "Ja het is zeker nog wennen" "Maar mam waarom huil je?" vader nam de telefoon over en zei "ze huilt om het feit dat je zo snel het huis uit bent" dochter zij " Geef me haar even aan de lijn" en ze zei "Mam, omdat ik uit huis ben betekend niet dat we elkaar niet meer zullen zien ik ben alleen niet meer altijd thuis maar je zult me vaak zien hoor alles blijft het zelfde op het feit dat ik op me zelf woon na"
moeder zei "je hebt helemaal gelijk lieve schat we zien elkaar snel en nog een fijne nacht rust in je nieuwe bed" dochter zei "bedankt jullie ook een weltrusten" moeder ging een luchtje scheppen en zei "Wat gaat de tijd toch zo snel en wat zal sommige dingen toch missen"